eksiltesim var bugün gökyüzünü,
yırtılmış bulutlara inat ağlayasım.
-uzaklaştıkça küçülüyor güvercin-

topal bir toprak kokusuyum şimdi,
nefesine yetişmeye yetmiyor rüzgarım.
-intiharda akrep, yelkovan kırgın-

ilk defa değil aslında dünden umutsuzluğum,
daha önce de öldüm ben, vakitsiz gömüldüm.
-bulutlarla yıkanır yitik kuşların ruhları-

“bir camın buğusuna çiziyorum serçe parmağımla gülüşünü”
başka dilde nasıl söylenir, bunu yalnız sen bilirsin.
-rüzgara sarılmak nasılsa, işte öyle uyudum dün gece-

özenip şaire, soyadımın bir harfini satasım var bugün,
kıyamadım “d” ye, sondaki “a”yı attım babam gibi;
kala kala yine bana “ad”ım kaldı, silemedim.
anlayacağın bu sefer de sana benzeyip,
büyüdüm, yine eksilemedim…
[u]

meger aşk sevipte ayrı kalmakmış guzel şiir teşekkur ler bööö cüü